Bazen kokulardır nostalji… Alır götürür sizi bir yerlere… Çocukluk kokladım dün gece sahurda. Çocukluğumun geçtiği iki katlı, bir sürü odası olan bir evdi babaannemlerin evi…
Sahurda evi buram buram bir yumurtalı ekmek kokusu sarardı… Rahmetli dedem ve babam “yumurtalı ekmek tok tutuyor adamı” derler sık sık yaptırırlardı.
Annemin özenle dilimlediği ekmekleri çırpılmış yumurtaya bulayıp cızır cızır yağda bir güzel kızarttığını izlemişimdir çocuksu meraklarla.
Ve o kocaman evin kocaman sofasında kurulan kocaman sofra…
Amcalarım, halalarım, dedem, babaannem, babam, kuzenlerim…
O çıtır çıtır yumurtalı ekmekle sessizliği bozan gülümsemeli sohbetleri hatırlıyorum. Ve dedemin biz torunlarını hiç incitmeden “ey gardaş” deyişini.
Ve sabah uyandığımda o sahur keyfini iliklerimde hissedişim…
Çocukluk böyle bir şey olsa gerek, Darende’nin Kurt bağı semtinde bıraktığım o çocukluk dün gece rüzgar gibi esti tüm azalarımda…
Çocukluk böyle bir şey olsa gerek, Darende’nin Kurt bağı semtinde bıraktığım o çocukluk dün gece rüzgar gibi esti tüm azalarımda…
Bende özenle dilimledim ekmekleri ve yumurtaya bulayıp kızarttım annem ve babaannem gibi. Aynı o geceler gibi koktu evimde…
Bekledim! Dört tane tahta merdivenle mutfaktan inişini annemin. Daldı bir anda gözlerim. Sofrayı kurmalıydım ama. Uyanın dedim çocuklarıma…
Furkan, Cevher, Ömer, Melike… Birer birer herkes gözünü açtı. “Hadi bakalım sofra hazır, bugün size yumurtalı ekmekle beraber çocukluğumdan bir parça sunuyorum” dedim.
Ve yatana kadar geçmişten bir sahurla hem hal idim. O kokuyla beraber film şeridi gibi bir çocukluk soludum…
Furkan, Cevher, Ömer, Melike… Birer birer herkes gözünü açtı. “Hadi bakalım sofra hazır, bugün size yumurtalı ekmekle beraber çocukluğumdan bir parça sunuyorum” dedim.
Ve yatana kadar geçmişten bir sahurla hem hal idim. O kokuyla beraber film şeridi gibi bir çocukluk soludum…
Sahurlarınız ve iftarlarınız hayr olsun…
Nilüfer Zontul Aktaş
