Yıllar öncesinden bazı kesitler canlandı gözümde. Ne çok beklentilerim olmuş diyorum. Hastayım az kişi aradı, arkadaşım niye aramadı, eşim çiçek almamış, komşum nerelerdeydi gibi kuruntular...
Bazılarını, çok iz yaptığı için unutmamışımdır. Niye unutmadığımı niye sineme yük ettiğime de anlam veremiyorum şimdi.
Yıllar geçtikçe kırıkları onaran Rabbime Cebbar ismiyle dua ettim.”Kırıklar adına kin adına, kalbimde hiçbir şey bırakma Allah’ım!”diyerek kalbimdeki yükleri hafifletmeye yöneldim. Allahın yardımı müthişti.
Beklenti içinde olmamayı öğretti Rabbim. Gelmediyse de gittim, aramadıysa da aradım, sormadıysa da sordum.
Karşılığı için gitmiyorum düğünlere bebek görmelerine, ev görmelerine.
Beni yanında görmekten memnundur diyerek mutluluğunu ufacıkta olsa bir hediyeyle paylaşmak adına gidiyorum.
Acısını paylaşmayı bir dua okumayı önemsiyorum taziyesine giderek.”Gitmezsek ayıp olur” mantığı ile değil.
Bunları beynimde bu şekilde kabullenmek ve bu şekilde bir yaşam tarzına dönüştürmek ne çok rahatlattı bir bilseniz.
Beklenti, ummak beraberinde küsmeyi getiriyor. Küsmek kopmak, iletişimsizlik, kin ve soğukluk demektir. Bu da dayanışmanın bitmesidir.
Ummayı çıkarmak gerekir diye düşünüyorum hayatımızdan.
Küsmemek için nefisle mücadele etmek.
Hastayken sormasa da eşim dostum,
Yardım görmesem de ev halkından
Mutluluğum acım paylaşılmasa da küsmüyorum artık.
Çağrılmayı ummuyorum, çağrılırsam da icabet etmeye gayret ediyorum.
UMMAK KÜSMEKTİR.
Küsmek yüreğe yüktür. Vücuda hastalıktır, negatif enerjidir. Üç günden fazla küs kalmayı yasaklayan dinimiz küskünlüğün toplumsal dayanışmayla birlikte vücuda verdiği olumsuz enerjiyle oluşturacağı hasarı da istemez.
İnsanın beden sağlığı ruhunun rahatlığı ile doğru orantılıdır muhakkak...
Açalım kapımızı, bağrımızı,yüreğimizi,cebimizi,soframızı gelene,sayana ..
Gelmeyeni, sormayanı da sorgulamayalım. Paslı çivi misali bekletmeyelim beynimizde.
Ummak küsmekse çıkaralım umduklarımızı yüreğimizden.
Gülen gözlerimiz olsun hep.
Tebessümlü yüzlerimiz.
Cömertçe açtığımız sofralarımız.
Hediyelerimizle sunduğumuz sevgilerimiz olsun.
Umduklarımızı bir daha gözden geçirelim küsmemek kırılmamak için..
Sevgi saygı dostluk hakimiyeti için umduklarımızı rafa kaldıralım ne dersiniz?..
Bazılarını, çok iz yaptığı için unutmamışımdır. Niye unutmadığımı niye sineme yük ettiğime de anlam veremiyorum şimdi.
Yıllar geçtikçe kırıkları onaran Rabbime Cebbar ismiyle dua ettim.”Kırıklar adına kin adına, kalbimde hiçbir şey bırakma Allah’ım!”diyerek kalbimdeki yükleri hafifletmeye yöneldim. Allahın yardımı müthişti.
Beklenti içinde olmamayı öğretti Rabbim. Gelmediyse de gittim, aramadıysa da aradım, sormadıysa da sordum.
Karşılığı için gitmiyorum düğünlere bebek görmelerine, ev görmelerine.
Beni yanında görmekten memnundur diyerek mutluluğunu ufacıkta olsa bir hediyeyle paylaşmak adına gidiyorum.
Acısını paylaşmayı bir dua okumayı önemsiyorum taziyesine giderek.”Gitmezsek ayıp olur” mantığı ile değil.
Bunları beynimde bu şekilde kabullenmek ve bu şekilde bir yaşam tarzına dönüştürmek ne çok rahatlattı bir bilseniz.
Beklenti, ummak beraberinde küsmeyi getiriyor. Küsmek kopmak, iletişimsizlik, kin ve soğukluk demektir. Bu da dayanışmanın bitmesidir.
Ummayı çıkarmak gerekir diye düşünüyorum hayatımızdan.
Küsmemek için nefisle mücadele etmek.
Hastayken sormasa da eşim dostum,
Yardım görmesem de ev halkından
Mutluluğum acım paylaşılmasa da küsmüyorum artık.
Çağrılmayı ummuyorum, çağrılırsam da icabet etmeye gayret ediyorum.
UMMAK KÜSMEKTİR.
Küsmek yüreğe yüktür. Vücuda hastalıktır, negatif enerjidir. Üç günden fazla küs kalmayı yasaklayan dinimiz küskünlüğün toplumsal dayanışmayla birlikte vücuda verdiği olumsuz enerjiyle oluşturacağı hasarı da istemez.
İnsanın beden sağlığı ruhunun rahatlığı ile doğru orantılıdır muhakkak...
Açalım kapımızı, bağrımızı,yüreğimizi,cebimizi,soframızı gelene,sayana ..
Gelmeyeni, sormayanı da sorgulamayalım. Paslı çivi misali bekletmeyelim beynimizde.
Ummak küsmekse çıkaralım umduklarımızı yüreğimizden.
Gülen gözlerimiz olsun hep.
Tebessümlü yüzlerimiz.
Cömertçe açtığımız sofralarımız.
Hediyelerimizle sunduğumuz sevgilerimiz olsun.
Umduklarımızı bir daha gözden geçirelim küsmemek kırılmamak için..
Sevgi saygı dostluk hakimiyeti için umduklarımızı rafa kaldıralım ne dersiniz?..
