Acının yüreğimizi esir aldığı kelimelerin, kurulan cümlelerin kifayetsiz kaldığı bir süreçte yazmak çok zor…
Dağlıca da, Iğdır da hainlerin kahpe tuzakları, peş peşe gelen şehit haberleri son iki ayda sıvasız hanelere düşen acı. 100 şehit, bizim için en büyük rakam 1’dir.
Her yazımızda vurguladığımız gibi varoluş amacı silah olan ve kandan beslenen bir terör örgütünden anlayış, çekilme ve silahsızlanma beklemek hayalden öteye gidemez.
Bu gün sözün bittiği yer. Herkes bu ‘’körlükten’’ kurtulmalı
Türkiye’de 35 yıla aşkın süredir ülke ekonomisini milyon dolarlarca sekteye uğratan, millete ve bölge halkına acılar yaşatan, siyasi politikaların ürünü PKK terör örgütünün; Kürtler üzerindeki vesayetini kaldırmak, huzur ve güvenin sağlanması, akan kanın durması için başlatılan üç aşamalı sancılı sürecin çözümsüzlükle sonuçlandığına tanıklık ediyoruz.
Marksist Leninist güdümlü PKK, KCK ve siyasi uzantılarının salyalı ağızlarında sözde barış dillendirilirken, olmayan beyinlerinde, yüreklerinde kin nefret Türkiye düşmanlığı yatıyor. Her açıklama, her demeç şer ittifaklarıyla kustukları ‘’ Ayrılmayacağız, ama bu ülkenin bir bölümünü biz yöneteceğiz. Buralarda bizim kadrolarımız olacak tamamının Kürt olması şart değil, Türk solu da olur’’
Orhan Bursalı “HDP ile PKK yol ayrımında mı?” başlıklı yazısında HDP ve PKK’ya kredi açanlarla ilgili değerlendirmelerden bir bölüm:
1- Uzun zamandır yazıyorum, ordunun siyaset üzerindeki vesayetine karşı çıkanlar, bir başka silahlı güç olan PKK’nin siyaset üzerindeki vesayetine karşı çıkmıyorlar. PKK adeta kutsanıyor. Tutumları şöyle: Ya “haklı” şartlarını kabul et bu savaş bitsin (yani istediklerini ver ve kurtul), ya da savaşın kurbanlarına katlan... (Aptal solcu tutum). PKK safındakiler soruyor ikide bir: “Adam niye dağa çıktı, derdi olmasaydı dağa çıkar mıydı, 30 yıldır dağda savaşıyor, ona kulak verilmeden bu sorun çözülmez...”
2- Barış istiyor ama PKK savaşını arka planda kutsuyor. “Savaşı durdur”, TSK’ye yönelik bir çağrı imajı veriyor sadece. Yürüsene PKK’ye karşı da! Eşit mesafe koysana! Hayır bu yok. Çünkü PKK her zaman haklı! “Silahlı savaş” miti, sadece katmerli karşı şiddete yol açar. Şu mu umut ediliyor: Asker öldürüle öldürüle millet sonunda iktidara karşı ayaklanacak, AKP yıkılacak... Sorun da bitecek.
Bizim aydın olamamışların, yaptıkları her şey fos çıkmıştır. Her zaman iktidarı güçlendirmiş sözde “entelektüellerin” bugüne kadar arkalarında inşa edebildikleri adam gibi bir “solcu yapı” olmadığı için, şimdi de bir kötülük daha yapıyorlar’’
Tüm yaşanılanlar gösteriyor ki HDP, KCK, Kandil, İmralı ve uzantıları farklı hesaplar içerisinde ayrı telden çalıyor.
Sözün bittiği yer, herkesin başta siyasi sorumlular olmak üzere empati yapma zamanıdır.
Dağlıca da, Iğdır da hainlerin kahpe tuzakları, peş peşe gelen şehit haberleri son iki ayda sıvasız hanelere düşen acı. 100 şehit, bizim için en büyük rakam 1’dir.
Her yazımızda vurguladığımız gibi varoluş amacı silah olan ve kandan beslenen bir terör örgütünden anlayış, çekilme ve silahsızlanma beklemek hayalden öteye gidemez.
Bu gün sözün bittiği yer. Herkes bu ‘’körlükten’’ kurtulmalı
Türkiye’de 35 yıla aşkın süredir ülke ekonomisini milyon dolarlarca sekteye uğratan, millete ve bölge halkına acılar yaşatan, siyasi politikaların ürünü PKK terör örgütünün; Kürtler üzerindeki vesayetini kaldırmak, huzur ve güvenin sağlanması, akan kanın durması için başlatılan üç aşamalı sancılı sürecin çözümsüzlükle sonuçlandığına tanıklık ediyoruz.
Marksist Leninist güdümlü PKK, KCK ve siyasi uzantılarının salyalı ağızlarında sözde barış dillendirilirken, olmayan beyinlerinde, yüreklerinde kin nefret Türkiye düşmanlığı yatıyor. Her açıklama, her demeç şer ittifaklarıyla kustukları ‘’ Ayrılmayacağız, ama bu ülkenin bir bölümünü biz yöneteceğiz. Buralarda bizim kadrolarımız olacak tamamının Kürt olması şart değil, Türk solu da olur’’
Orhan Bursalı “HDP ile PKK yol ayrımında mı?” başlıklı yazısında HDP ve PKK’ya kredi açanlarla ilgili değerlendirmelerden bir bölüm:
1- Uzun zamandır yazıyorum, ordunun siyaset üzerindeki vesayetine karşı çıkanlar, bir başka silahlı güç olan PKK’nin siyaset üzerindeki vesayetine karşı çıkmıyorlar. PKK adeta kutsanıyor. Tutumları şöyle: Ya “haklı” şartlarını kabul et bu savaş bitsin (yani istediklerini ver ve kurtul), ya da savaşın kurbanlarına katlan... (Aptal solcu tutum). PKK safındakiler soruyor ikide bir: “Adam niye dağa çıktı, derdi olmasaydı dağa çıkar mıydı, 30 yıldır dağda savaşıyor, ona kulak verilmeden bu sorun çözülmez...”
2- Barış istiyor ama PKK savaşını arka planda kutsuyor. “Savaşı durdur”, TSK’ye yönelik bir çağrı imajı veriyor sadece. Yürüsene PKK’ye karşı da! Eşit mesafe koysana! Hayır bu yok. Çünkü PKK her zaman haklı! “Silahlı savaş” miti, sadece katmerli karşı şiddete yol açar. Şu mu umut ediliyor: Asker öldürüle öldürüle millet sonunda iktidara karşı ayaklanacak, AKP yıkılacak... Sorun da bitecek.
Bizim aydın olamamışların, yaptıkları her şey fos çıkmıştır. Her zaman iktidarı güçlendirmiş sözde “entelektüellerin” bugüne kadar arkalarında inşa edebildikleri adam gibi bir “solcu yapı” olmadığı için, şimdi de bir kötülük daha yapıyorlar’’
Tüm yaşanılanlar gösteriyor ki HDP, KCK, Kandil, İmralı ve uzantıları farklı hesaplar içerisinde ayrı telden çalıyor.
Sözün bittiği yer, herkesin başta siyasi sorumlular olmak üzere empati yapma zamanıdır.
